Ο Δημήτρης Χατζηνικολάου παντρεύει το κρασί με το τυρί.

Πρόκειται για μια σχέση γεμάτη πά­θος, ένταση και φαντασία, η οποία μέσα στη συναρπαστική αρμονία της με το κρασί, κρύβει αρκετές δυσκο­λίες, λόγω της υφής και του χρώμα­τος των τυριών, της διαφορετικής τους προέλευσης και του τρόπου πα­ρασκευής τους.

Το τυρί αποτελεί πολύ βασική θρεπτική και υγιεινή τροφή για τον ανθρώ­πινο οργανισμό. Με 60 γραμμάρια την ημέρα, καλύπτουμε τις ανάγκες του οργανισμού σε πρωτεΐνες, ασβέστιο, βιταμίνες Α, Β, Ο και Κ, αμινοξέα και σίδηρο. Επομένως το τυρί είναι από τις λίγες τροφές που όχι μόνο επιτρέπεται, αλλά επιβάλλεται η κατανάλωση του από όλες ανεξαρτή­τως τις ηλικίες. Δεν είναι τυχαίο ότι αρκετά τυριά λαών με παράδοση στα γαλακτοκομικά, έχουν χαρακτηρισθεί ως εθνικοί θησαυροί. Η φέτα λόγου χάριν για τους Έλληνες, το ροκφόρ για τους Γάλλους, το έμμενταλ για τους Ελβετούς, το τσένταρ για τους Άγγλους και η μοτσαρέλλα για τους lταλούς.

Προτάσεις λοιπόν για ιδανικούς συνδυασμούς:

Με την κλασσική μας φέτα, το καλαθάκι της Λήμνου, τον τελεμέ, το μανούρι και τη σφέλλα Μεσσηνίας, θα προτείναμε ένα πληθωρικό και νευρικότατο κρασί από την ποικιλία Ασύρτικο τής Σαντορίνης, που άνετα αντιμετωπίζει τον χαρακτήρα και το χρώμα των συγκεκριμένων τυριών.

Το έμμενταλ σίγουρα καλοπερνά με το Μοσχοφίλερο της Μαντινείας, το οποίο με την όξινη φρεσκάδα του, φρενάρει έντεχνα τις άφθονες πρωτεΐνες των Ελβετών στο στόμα.

Το βαρύτερο λαδοτύρι, οι γραβιέρες Αγρά­φων, Κρήτης και Νάξου, αλλά και το ρωμα­λαίο Brie, λιώνουν κυριολεκτικά μπροστά σεένα παλιό Cabernet Sauvignon.

Αποκαλύπτοντας μια κλασσική τάση γευστικής αρμονίας, αυτές οι προτάσεις μας, είναι συχνά ικανές να σας βγάλουν με αξιοπρέπεια ασπροπρόσωπους σε κάθε τραπέζι.

Η κοπανιστή με τη λιπαρότερη υφή, σίγουρα κάνει κέφια μ” ένα γλυκό λευκό κρασί, το ροκφόρ είναι έτοιμο να κλέψει την παράσταση με το Muscat της Λήμνου (Μοσχάτο Αλεξανδρείας ), ενώ το Blue stilton θέλει τη Μαυροδάφνη του.

Το κυπριακό χαλούμι (ωμό, n ψημένο ελαφρά) αναζητά επίμονα μια φρου­τώδη Ρομπόλα Κεφαλονιάς, κάνοντας και τη γνωστή φορμαέλλα να ζηλεύει τον άψογο αυτό συνδυασμό.

Το καπνιστό μετσοβόνε ταιριάζει με δυνατό Ξινόμαυρο από την Μακε­δονία, άλλα και με τον ταννικό χαρακτήρα του ορεινού Cabernet Sauvignοn.

Το μυρωδάτο Camembert θέλει το Merlot του, ενώ η μοτσαρέλλα τα έχει ήδη φτιά­ξει με το αριστοκρατικό και μαλακό Chardonnay.

Με την παρμεζάνα Θα προτείναμε χωρίς ιδιαίτε­ρους ενδοιασμούς το βε­λούδινο Syrah, αφήνοντας το Αγγλικό τσένταρ να τα βγάλει πέρα με το πολύ ­δυναμικό Αγιωργήτικο της Νεμέας.

Από το βιβλίο «Το πάντρεμα οίνων και Εδεσμάτων»  του Δ. Χατζηνικολάου.

www.oinosoagapitos.gr

Πηγή: www.gourmed.gr