Είναι κατακόκκινο, στιβαρό και στυφό, κι είναι το περιβόητο μπρούσκο που πριν χρόνια έγινε και τηλεοπτική σειρά. Τι ακριβώς όμως εννοεί ο ποιητής, χαρακτηρίζοντας ένα κρασί ως μπρούσκο; Πρόκειται για λαϊκή, κάπως συγκεχυμένη ορολογία, που χρησιμοποιείται κυρίως για τα βαριά, γεμάτα, ρουστίκ και πλούσια ερυθρά, ξηρά κρασιά. Στο σύγχρονο και περισσότερο δόκιμο, γλωσσάρι του κρασιού, θα χρησιμοποιούσαμε αντ’ αυτού περισσότερους, περιγραφικούς χαρακτηρισμούς, μιας και θα ήταν πολύ αόριστο κι ανώφελο να κατατάξουμε τα σύνθετα αυτά κρασιά σε μια τόσο γενική κατηγορία.

 

Κοντολογίς, αυτό που εννοούν στην κάθε περιοχή όταν μιλάνε για μπρούσκο κρασί συνήθως δεν είναι απόλυτα ταυτόσημο από τόπο σε τόπο. Όμως σε γενικές γραμμές αναφέρεται σε ένα σύνολο πληθωρικών χαρακτηριστικών, χωρίς αυτά να συνυπάρχουν απαραίτητα στο ίδιο κρασί: βαθύ ερυθρό χρώμα, στυφάδα, δομή, πολυπλοκότητα, πλούσιο αρωματικό μπουκέτο, πικάντικα αρώματα, σύνθετη γεύση, υψηλή αλκοόλη, βαρέλι.